Reisverslag 2015
Reisverslag 2015

Reisverslag 2015

Reisverslag Verdun  05-06-2015/ 07-06-2015
 
Dag 1
 
Eindelijk het is weer zover! Na een jaar overgeslagen te hebben door een blessure van een van de jongens gaan we weer richting Verdun. We hebben er echt naar uit gekeken dit jaar. Donderdag avond vertrekken Henk en ik om half elf vanuit Zoetermeer naar Herman in Bodegraven. Daar aangekomen laden we de bagage in Herman zijn auto en rijden richting Spijkenisse om Rene op te halen. Daar drinken we nog een kopje koffie en dan beginnen we aan de reis naar Verdun. Onderweg stoppen we een aantal keren zo ook voorbij Brussel. We rijden de afrit naar een parkeerplaats op en parkeren de auto. Het is stil op de parkeerplaats er staan veel vrachtwagens waar van de chauffeurs in diepe slaap zijn. We schenken wat koffie in en staan zo in het rond te kijken. Onze aandacht wordt getrokken door een auto die iets verderop staat geparkeerd, er staat een man naast met een blikje bier in zijn hand. In de auto zitten twee dames. Al snel hebben we door dat we met dames van plezier hebben te maken. Er stopt af en toe een auto en er word wat onderhandeld, we denken om geld. Al snel worden de eerste grappen gemaakt. We noemen de reis dan ook ( Zo hebben we ieder jaar een thema en deze keer is het) “kommen hier mit deinen Große Liebesrakete” Na de nodige lachsalvo’s hervatten we de reis.
 
dscn4853
dscn4852
 
Na een tijdje rijden we bij Bouillon de grens over Frankrijk in.
 
carte-Bouillon-2
5
 
We gaan verder richting Sedan om daar op de grote Duitse begraafplaats Noyers Point Maugis de zon te zien opkomen. Dat is een schitterend schouwspel.
 
 
Sedan_12
 

 
Na het aanschouwen van de zonsopkomst en de begraafplaats rijden we richting Stenay om daar de boodschappen voor het weekeind te doen.
 
dscn4867
 Om half negen gaat de winkel open en we stappen gewapend met winkelwagen de Intermarchê binnen. We hebben nogal wat nodig, we gaan weer barbecueën dus veel vlees en drank. Met een overvolle winkelwagen begeven we ons naar de kassa. Daar aangekomen zijn er maar twee kassa’s open en tot overmaat van ramp gaat er ook nog een kapot. Na het nodig binnensmonds vloeken en grappen kunnen we na een halfuur eindelijk afrekenen. We laden het spul in en gaan eindelijk op weg naar La Gabrielle bij Romagne sous Montfaucon. Het weer is schitterend, het beloofd een mooie dag te worden, zo’n 32 graden. Aan gekomen bij La Gabrielle worden we weer vrolijk onthaald met koffie door Roland en er is weer een hoop te vertellen.
 
dscn4870
dscn4869
dscn4868
dscn4874
 
We zetten al onze bagage in het kippenhok ( zo heet ons huisje) en de koelkast wordt tot aan de nok opgevuld met vlees en drank. We hebben zoveel eten dat we er makkelijk een paar weken zouden kunnen blijven. Maar volgens Herman is het net genoeg haha. Na de nodige verhalen over afvallen zijn we weer op weg naar Duzey. Ze hebben daar vorig jaar het kanon de Lange Max vlakbij het affuit teruggeplaatst en dat willen we zelf aanschouwen. (Achteraf blijkt dat het kanon geen lange Max is maar een Frans 305 mm marine geschut.  Weer logica à la française volgens Tommy, die mij er op attendeerde.)   De batterij van Duzey
In het bos van Warphémont hebben de Duitsers drie opstellingen gemaakt voor een 380 mm  kanon “grote Max”. Eén van deze opstellingen ligt in de buurt van Duzey. Het kanon vuurde op het front bij Verdun en de stad zelf. U kunt de opstelling bekijken alsmede de munitieopslagplaatsen. Ligging tussen Longuyon en Etain (N18) ten noordwesten van Spincourt bij Duzey. Bij ieder schot ontstond een steekvlam van ongeveer 15 meter lang, het geluid van het schot daverde kilometers in de omtrek. Om het voor de vijand moeilijker te maken de juiste opstelling van het geschut te vinden, deden de Duitsers er alles aan om het te camoufleren. Oefengranaten (losse schoten) werden afgevuurd als het mistig was. Het geluid, de mondingsvlam en de rook waren precies zo als die van “Max”. Om de geallieerde piloten te misleiden, was het beton van de opstelling groen geverfd en een camouflagenet onttrok het kanon aan waarnemingen uit de lucht. Het net, op rails bevestigd, werd over de geschutsopstelling getrokken als er niet meer geschoten werd. Om de opstelling te verbergen werd er gebruik gemaakt van netten waarin takken en bladeren werden gestopt. Zodoende werd er optimaal gebruik gemaakt van de camouflage van het bos dat er nu nog hetzelfde uitziet als in 1916. Twee ondergrondse schuilplaatsen en 2 evenwijdig lopende tunnels completeren de opstelling. De tunnels waren 80 meter lang en huisvestten de werkplaatsen waar de kruitladingen voor het kanon werden samengesteld. Er werden speciaal gevormde granaten gebruikt. De dracht van het kanon hing af van de kruitlading die gebruikt werd. De lading werd in een koperen granaathuls geplaatst. Een lading van 120 kg. kruit gaf een dracht van ongeveer 25 km. (voor doelen in Verdun en de forten rondom Verdun). Met 183 kg. (!) kruit had het kanon een dracht van meer dan 35 km. Hiermee konden doelen in de achterste linies van de Fransen worden bestookt.
 
dscn4902
 

 
 
Vanaf Duzey nog even langs kamp Marguerre, hier zijn we inmiddels ook al 100 keer geweest maar we zijn in de buurt dus ach. Het staat er nog net zo bij als drie jaar geleden. Diep verscholen in de dichte bossen nabij het dorpje Loison kan men het voormalige ‘Lager Marguerre’ terugvinden, een Duitse betonfabriek uit de 1e wereldoorlog. Het kamp, genaamd naar Hauptmann Hans Marguerre, maakte deel uit van de ‘Spezialabteilung Beton Fabrik’ (BeFa). Als Duitse ingenieur uit Berlijn was hij reeds voor de oorlog werkzaam in de beton-industrie. Dit kamp dat omstreeks 1915 werd opgericht bestond toen uit slechts 2 gebouwen, in 1916 werd het verder uitgebreid tot zijn huidige omvang. De bestaande gebouwen zijn nog in vrij goede staat maar grotendeels overwoekerd door bomen en struiken, deze dichte bebossing was toen een voordeel, hierdoor was het kamp goed gecamoufleerd voor de vijand. Via een systeem van rails kon men de benodigde materialen naar het kamp brengen, het gemaakte beton werd gebruikt voor proefconstructies maar ook voor verstevigingen die nodig waren voor kanonnen en bunkers in de regio. Lager Marguerre was tevens een rustplaats voor soldaten en er was een veldhospitaal, dit alles op zo’n 10 km van het front. Het feit dat zo’n complexe industrie opgericht werd in de nabijheid van het front maakt het uniek in zijn soort. Na de 1e wereldoorlog werden de ramen en de infrastructuur binnenin verwijderd door de lokale bevolking, de betonnen structuren bleven echter behouden. Later in de 2e wereldoorlog maakte het Franse verzet nog gebruik van deze gebouwen om zich te verschuilen voor de bezetter.
 
 Om dit kamp te bereiken rijdt u best naar het dorpje Loison, van hieruit kan u pijlen zien staan die u met de wagen volgt doorheen het bos. Op een gegeven moment komt u op het einde van een weg, hier is plaats voorzien om uw voertuig achter te laten en er staat een informatiebord. Volg het pad dat nabij dit informatiebord loopt, zo’n een paar honderd meter verder aan uw linkerzijde zal men enkele gebouwen bemerken, u bent aangekomen in ‘Lager Marguerre’.
 

 
 
We rijden terug naar Romagne want de vermoeidheid begint parten te spelen, de bejaarden zijn immers al zo’n 32 uur in de weer en onze rollators beginnen al aardig te piepen. We besluiten om nog even langs JP te rijden om bij hem even bij te praten en wat te drinken. Daar aangekomen, is er inderdaad veel bij te praten. Er is veel gebeurd en we hebben hem laten vertellen. We gaan weer richting kippenhok om het eten en de barbecue voor te bereiden want de twee broers Rob en Kees kunnen ook ieder moment arriveren.
 

 
Dag  2
 
De wekker loopt om zeven uur af en ik kruip uitgerust uit mijn bed. Henk zit al helemaal gesoigneerd in de kamer, hij is al vroeg op heeft slecht geslapen. Dat kl…..bed riep hij, heb geen oog dicht gedaan. Ik begin te lachen en zeg, ik heb je toch het hele Argonne bos horen omzagen. We schieten allebei in de lach. Ik duik snel onder de douche. Buiten schijnt de zon al heerlijk het beloofd een mooie dag te worden. We gaan naar Roland om heerlijk te ontbijten, daar aangekomen komt Roland naar ons toe met de vraag “jullie komen toch niet ontbijten?” De vorige avond heeft zijn sporen bij hem achter gelaten, hij heeft zich verslapen. Het is ook reuze gezellig geweest, de nodige drank heeft bij hem ingeslagen als een moker. We beginnen te lachen met de mededeling “avonds een vent s”morgens op tijd present ” De nodige lachers volgen, hij verontschuldigd en maakt snel een heerlijk ontbijt voor ons klaar. De twee broers zijn inmiddels ook wakker en ze worden verwelkomt met een heerlijk “kommen hier mit deinen Große Liebesrakete” De trend voor deze dag is weer gezet. We gaan weer op pad naar de plek waar we twee jaar geleden Bas hebben verstrooid. Daar aangekomen hebben we Bas herdacht en dat gaat niet zonder emoties zeker voor Bas zijn broers is het nog steeds zwaar. Al snel volgen de anekdotes en de fijne herinneringen die we aan Bas hebben en er wordt weer gelachen.
 
IMG_3440
We rijden terug naar Romagne sous Montfaucon om daar de Duitse begraafplaats te bekijken. Ze hebben de begraafplaats gerenoveerd, de oude bomen die ziek zijn gekapt en de kruizen vernieuwd. Het ziet er weer keurig uit.
 

 
 
Rob heeft in het boek Verstild & Versteend van Wim Degrande en Patrick Goossens een stuk gelezen over een verbandplaats in de buurt van het dorp Binarville Apremont. We gaan dan ook op zoek naar deze bunker. We vinden het dan ook redelijk snel omdat Rob een jaar geleden hier al eerder is geweest. We lopen door onkruid (brandnetels) tot aan je middel,  dat is niet zo raar gezien het jaargetijde het is warm en vochtig dus dat spul schiet uit de grond omhoog. Overal waar je kijkt overheersen de groen kleuren dus als je niet weet waar je moet zoeken vindt je het nooit.
 
Foto uit het boek Verstild & Versteend.
 
HECKHOFF LAGER EERSTEHULPPOST
 
La Mare-aux-Beufs
 
(Dept. Ardennes, regio Champagne-Ardenne)
 
Aan de rand van de westelijke Argonne, rakend aan de Champagnesector, kende het gehucht La Mare-aux-Beufs in oorlogstijd een zeer bedrijvige Duitse activiteit, en bevatte het inrichtingen van onder andere de 9. Landrvehr-Division. Deze divisie hield in het omliggende gebied vanaf 1915 tot het eind van de oorlog stellingen. Noordelijk gelegen was er het Heckhoff Lager. Dat lag op een bepaalde afstand tegenover het veldhospitaal, en bood zoals meestal in de Lager een ruim aantal voorzieningen.Het belangrijkste overblijfsel van dit Lager is het Pioniermonument dat bijna onvindbaar tussen het onderhout staat te verkommeren. Het draagt de typische Pioniersymbolen (houweel, zaag, hamer…) en het steenkapwerk is van hoog niveau.Verder kun je er nog een aantal gemetselde en gebetonneerde inrichtingen zien. Meer zuidelijk gelegen is er, moeilijk zichtbaar en diep verscholen in een grote talud, nog het grote betonnen complex dat als eerstehulppost dienstdeed (Hauptuerbandplatz). Deze Hauptverbandplatz is mooi intact en bevat nog een interessant opschrift: ‘Glück Auf’ . Een Hauptverbandplatz moest voor de medische eenheden goed bereikbaar zijn en buiten het directe schootsveld van de frontlinie liggen. Daarenboven werd er ook gekozen voor goede verbindingen en de aanwezigheid van waterbronnen. Vandaar de ideale uitbouw in de talud, op korte afstand van de linies aan de westelijke rand van de Argonne en de dichte nabijheid van kleine waterlopen. Het Lager werd destijds ingericht door de 2. Landwehr-Pionier Kompagnie, die deel uitmaakte van de 9. Landwehr-Division.
 
Bron; het boek Verstild & Versteend van Wim Degrande en Patrick Goossens.
 
De twee andere site’s het Heckhoff Lager en het monumentje hebben we nog niet gevonden, maar we komen zeker in een ander jaargetijde als het onkruid niet aanwezig is terug.
 

 
We gaan weer verder op weg naar Bois d’Ormont. Ik heb op het forum een stuk gelezen van mijn goede vriend Tommy over Bois d’Ormont en het lijkt ons een mooie site om te bezoeken. (Het Bois d’Ormont, gelegen ten noorden van Verdun (nabij de dorpjes Moirey-Flabas-Crépion), herbergt nog een aanzienlijk aantal interessante resten van de Duitse bezetting gedurende de oorlog. In het bos zijn verschillende goed bewaard gebleven stellingen te zien, soms gedeeltelijk met steen of beton uitgebouwd.) Daar aangekomen volgen we de aanwijzingen die Tommy op een kaartje heeft aangetekend. We lopen het pad af in de richting die het kaartje aangeeft. Het is warm en benauwd na een stuk gelopen te hebben besluit Herman naar de auto terug te keren. Wij besluiten om nog even door te zoeken. Maar hier ook weer het zelfde verhaal het onkruid staat meters hoog en de groen kleuren doen zeer aan onze ogen. We lopen een pad op die ons omhoog leid en gezien het de week er voor erg geregend heeft lopen we op een gegeven moment tot onze enkels in de modder. Na een half uur zo gemodderd te hebben besluiten we terug te gaan naar Herman. Het is ons niet gelukt om de site te vinden. Volgende keer beter roep ik. Een beetje teleurgesteld gaan we terug naar de auto waar Herman heerlijk onderuit gezakt in zijn auto met airco een koel drankje zit te drinken. Hij begint te lachen als hij onze bezweten koppen ziet en vraagt “dorst?” Nou dat is niet tegen dovenmansoren gezegd. Op een gegeven moment verteld Herman dat hij ook een avontuur heeft beleefd, wij zijn gelijk een en al oor. Hij verteld dat hij ineens ontzetten moest sch…….n maar geen wc papier had. We kijken naast de auto en een paar meter verder ligt een enorme mest hoop, we schieten vreselijk in de lach en riepen in een koor “dat moet wel een enorme hoge nood zijn geweest en wijzen naar de mesthoop” We hebben zeker 10 minuten zitten lachen en Herman kijkt bedrukt.
 
dscn4992
De Herman hoop.
Hierbij een link van de site waarnaar we op zoek zijn geweest.  http://forumeerstewereldoorlog.nl/viewtopic.php?t=30752We rijden terug naar Stenay om nog wat boodschappen te doen voor het avondeten. In Stenay aangekomen roept Herman ik weet nog een mooie legerdump. Dus hup wij naar de dump. Daar aan gekomen parkeren we en gaan naar binnen. Wat een zooi verkopen ze hier roep ik en op dat moment komen de twee broers achter een stapel met spullen te voorschijn. Ik schiet vreselijk in de lach ze hebben zich uitgedost met twee Russische bontmutsen. We neuzen nog wat en Herman besluit een Russische gepantserde rugzak aan te schaffen, blij als een kind is hij en we gaan weer terug naar Romagne sous Montfaucon.

 
 
Na veel drank en iets met “kommen hier mit deinen Große Liebesrakete” besluiten we maar om naar bed te gaan. Ga dit maar eens thuis uitleggen.
 
Dag 3
 
Na een goede nachtrust beginnen we aan een nieuwe dag. Het weer is ons goed gezind, het beloofd weer een mooie dag te worden. Het is ook onze laatste dag dus ontbijten en we nemen weer voor een jaar afscheid van Roland en Beatrice. We gaan vandaag wat brocantes bezoeken. daarna nog even JP gedag zeggen en op weg naar huis. Tot volgend jaar.
 
IMG_3445
dscn4998