Fort de Liouville - Ontdek het vergeten verleden van de Eerste Wereldoorlog

Het fort is te bezoeken na het maken van een afspraak! Het fort is in privé bezit!

Dit Franse fort is tussen 1876 en 1878 gebouwd en werd tijdens de Eerste Wereldoorlog zwaar gebombardeerd door het Duitse leger.

Twee kilometer ten zuiden van Apremont liggen de overblijfselen van fort de Liouville, dat in de septemberdagen van 1914 een cruciale rol speelde in het afweren van de Duitse aanval.

Het Fort de Liouville, ook bekend als Fort Stengel, gelegen tussen de gemeenten Saint-Agnant-sous-les-Côtes en Saint-Julien-sous-les-Côtes , nabij de stad van Commercy in het Maas departement van Frankrijk, is een van de forten gebouwd aan het einde van de 19e eeuw ter verdediging van de Maas. Het fort was gelegen aan de toenmalige Franse grens tegenover de Duitsers bezette provincie Lorraine.
Het Fort de Liouville was gelegen tussen de Fort de Gironville en de Camp des Romains.

De achterzijde en een deel van de gracht zijn nog vrijwel intact. Vrijwilligers zorgen voor het beheer en er is op regelmatige tijden toegang tot fort de Liouville.

Fort de Liouville werd gebombardeerd door de Duitse artillerie tijdens een groot deel van de oorlog, met de zwaarste aanval tussen 22 september en 16 oktober 1914. Het bleef in Franse handen en voorkwam een Duitse doorbraak.

Jackie Bruneteau,
Le Poilu de Liouville.
Geboren op 21 juli 1933 in Puy-Rolland, is hij op jonge leeftijd geïnteresseerd geraakt in de eerste wereldoorlog, zo erg dat hij op oudere leeftijd dacht dat hij een gereïncarneerde soldaat (- Poilu) was. Hij Kleedde zich dan ook iedere dag in het Blauwe Franse uniform. Toen hij 45 jaar werd verliet hij zijn familie om als kluizenaar te gaan leven op de slagvelden van Verdun. Hij vestigde zich voor twee jaar in fort Paroches en fort Rideau aan de Maas tussen Verdun en Saint Mihiel. Later ging hij wonen in een oude bus op het plateau van Apremont, vlak bij de Redoubt Bois Brule, waar hij negen jaar besteedde aan het ophalen van herinneringen aan de soldaten die daar gesneuveld zijn en laten zien dat hun offer niet vergeten wordt. Hij denkt dan ook: “ik moet hier blijven ze hebben me nodig.”
Ook maakte hij een pelgrimstocht naar Lourdes gekleed als Poilu.
Tijdens zijn tochten over de slagvelden vond hij veel overblijfselen van de grote oorlog en hij wilde voor het nageslacht die voorwerpen veiligstellen in een fort. Na veel onderhandelen met de gemeente Liouville mocht hij voor een symbolisch bedrag van één frank een ruimte huren in fort Liouville met enige verplichting, het creëren van een vereniging. Zo ontstond de vereniging voor het veiligstellen van fort Liouville. De leefomstandigheden in het fort zijn niet best, geen stromend water, geen elektriciteit, geen moderne gemakken. Hij leefde daar als kluizenaar vanaf 20-4-1988 en stierf op 26-4 1992.