Fort du Rozelier

 

---

Inleiding
De bouw van dit grote fort begon in 1877. Het bakstenen fort was bij de oplevering in 1879 al bijna verouderd. Door de ontwikkeling van betere springstoffen en de bouw van zware artillerie was verdere versterking noodzakelijk. De verbeteringen duurden van 1890 tot 1904. Bij deze verbouwing werden, zoals bij de meeste forten rond Verdun, de kofferkazematten buiten de muren geplaatst en met gewapend beton versterkt. Ook de achterste kazerne werd versterkt, en de geschutstorens van het 155 mm kanon en de machinegeweerkoepels. De bouwkosten van het fort bedroegen 4.500.000 goudfrancs. Het fort bood plaats aan niet minder dan 257 man door haar dubbele kazerne.

Bewapening
1 Tourelle Galopin met 155 mm De Bange kanon en uitkijkkoepel
3 intrekbare machinegeweerkoepels met 2 uitkijkkoepels
4 75 mm kanonnen in 2 Bourges-kazematten
Revolverkanonnen en Hotchkiss-machinegeweren in alle kofferkazematten

Eerste Wereldoorlog

Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog was het fort volledig bezet, ingericht en bewapend. Bij de eerste schermutselingen werd wel op het fort geschoten, maar er traden nauwelijks beschadigingen op. Nadat het front zich in 1915 had gestabiliseerd en het Duitse 5e leger zich had teruggetrokken besloot de Franse Generale Staf op 9 augustus 1915 de forten rond Verdun te ontruimen. Net als bij de andere forten werd ook de bewapening van het Fort du Rozelier verwijderd voor zover mogelijk om ze elders te kunnen inzetten. De bezetting werd tot 120 man beperkt. Men trof zelfs voorbereidingen om het fort op te blazen: gaten voor springstof werden in de muren en bij de koepels geboord, en de springstof werd in het fort opgeborgen. Op 24 maart 1916 volgt een bevel om het fort opnieuw vol te bezetten. Veel bewapening werd terug gebracht, mogelijk ook de 75 mm kanonnen in de Bourges-kazematten. Ook de bemanning groeide weer aan tot ongeveer 200 man. Het fort werd beschouwd als 2e categorie en Kapitein Goure werd de nieuwe commandant. Het enorme fort diende als stafonderkomen, ziekenhuis, onderkomen voor reserves en als depot. Ook werd het gangensysteem in en na 1916 uitgebouwd met een dieper gelegen systeem van onderkomens en gangen. Ofschoon het tijdens de gevechten in 1916 flink werd beschoten door de Duitsers werden er geen grote beschadigingen aangebracht. Ook een bestorming bleef uit.

Verdere geschiedenis

Tijdens het Interbellum kwam het fort weer grotendeels leeg te staan; wel werden de onderaardse gangen verder versterkt en de pantserkoepels onderhouden. In 1940 viel het fort zonder strijd in Duitse handen. Gelukkig ontsnapten de koepels in 1944 aan sloop, zoals bij het Fort de Vacherauville.

Het fort tegenwoordig

Na 1945 is het fort nog lange tijd bij het Franse leger in gebruik geweest als oefenterrein.

Het fort bevindt zich, door haar gunstige ligging en naoorlogs gebruik, nog in een heel behoorlijke toestand. Er zijn nog steeds grote delen die goed begaanbaar zijn. Alleen de tunnels van na 1916 staan constant onder water. De 155 mm geschutstoren werkt nog; alleen het kanon is weg. Kleine delen zijn riskant door inwatering; dit gebeurde al sinds 1917. In de zomer van 2008 is de ingang van het fort dichtgemetseld. Het fort bevindt zich op militair terrein, en mag daarom niet bezocht worden.