Bas Leenheer is 12 jaar na zijn dood nog steeds aanwezig
27 september 2012 staat in ons geheugen gegrift. In die ochtend hoorden wij dat onze broer en vriend plotseling was overleden.
Groot was onze ontsteltenis, het ongeloof en het verdriet om een fijne broer en onvergetelijke kameraad. Met elkaar, 3 broers en 4 vrienden hebben wij prachtige en onvergetelijke trips naar de slagvelden van de eerste wereldoorlog gemaakt. Onze passie van de WO1 geschiedenis gecombineerd met vriendschap, gezelligheid, lekker eten en drinken en onbedaarlijk hard lachen met en om elkaar. Het was een feest om ieder jaar met elkaar op stap te gaan. Bas was ook degene die ons allen bij elkaar heeft gebracht hetgeen een waardevol initiatief is geweest. Hij heeft destijds nooit beseft wat een mooi en belangrijk initiatief dat is geweest.
Nu, 12 jaar later gaan we zonder jou nog steeds ieder jaar met elkaar op stap. En de formule is onveranderd; vriendschap, met elkaar onze passie delen en beleven, lekker eten en drinken en ontzettend veel humor.
Bij al onze reizen is Bas in onze gedachten nog steeds aanwezig, zelfs meer dan dat. Bij iedere reis starten wij in Romagne met een kleine herdenking op een bijzondere plek. Dat is ieder jaar weer waardevol; een moment van stilte en vriendschap. Bas is er dan weliswaar niet lijfelijk bij maar in onze gedachten nadrukkelijk wel aanwezig. En dat is fijn, een troost voor ons allemaal.
Het is lijkt een cliché; je bent pas echt dood als je vergeten bent maar niets is minder waar. Bas is helaas al 12 jaar dood maar leeft bij ons nog steeds als nooit tevoren. Sterker zelfs, de verhalen over hem worden alleen maar mooier. Bas, bedankt!
Tekst: Rob Leenheer.