Ontdek het vergeten verleden van de Eerste Wereldoorlog
Fort Tavannes

Fort Tavannes


Dit fort ligt tussen de forten van Vaux en Moulainville in aan ten Oosten van Verdun. Het ligt wat dichter bij de stad dan de andere twee. Met de bouw werd in 1874 begonnen en het fort werd in 1879 opgeleverd. Het fort bood in 1914 plaats aan 208 man oorlogsbezetting en ongeveer 550 man vredesbezetting. Door de ontwikkelingen bij de artillerie was het al spoedig obsoleet geacht; daarom begon men het fort in 1889 te moderniseren. In tegenstelling tot veel andere forten waren de moderniseringen bij het Fort de Tavannes maar van geringe omvang: alleen de enkele Noordelijke kazerne en enige gangen werden versterkt, en niet eens met gewapend beton. Het fort behield dus zijn binnengelegen kofferkazematten. Geschutstorens had het fort niet. Het zwaarste geschut waren de twee 22 cm mortieren. Uiteraard waren de grachten wel goed verdedigd. Het was dus reeds in 1914 een verouderd fort, met alle gevolgen van dien.

Bij het uitbreken van de oorlog werd het fort volledig in oorlogssterkte gebracht. Bij de eerste gevechten om Verdun diende het voornamelijk als onderkomen en commandopost. Op 9 augustus werd het fort, zoals alle forten rond Verdun, grotendeels ontwapend; alleen een kleine infanteriebezetting bleef over. Aan het begin van het Duitse offensief op 21 februari 1916 werd het fort met verschillende kalibers beschoten. Op 24 maart werd kwam de order om het fort weer volledig te bemannen. Commandant Kapitein Gérard werd begin april afgelost door De Champsin van het 20e Regiment Chasseurs. Het fort had geen geschutskoepels, maar er werden tot 12 machinegeweren in het fort geplaatst en twee 58mm kanonnen. Begin Mei begonnen de Duitsers het 380 mm Lange Max-kanon tegen het fort in te zetten. Van de vijftien treffers was er één op het on versterkte noordelijke munitiemagazijn. 12.000 granaten explodeerden en er vielen vele doden.

Een groot probleem voor de commandant was dat er steeds meer troepen, vooral stafofficieren, hun toevlucht in het fort zochten, waardoor grote problemen ontstonden met de voorzieningen. Het hoogtepunt van deze overbezetting was begin juni, toen niet minder dan 50 officieren en meer dan 1100 manschappen in het betrekkelijk zwakke fort samengeperst zaten. Op 8 juni zorgde een dienstbevel ervoor dat deze overbodige troepen weer moesten vertrekken. In de loop van juni begon het bombardement op het Fort de Tavannes steeds heviger te worden: ook de 420 mm Dikke Bertha houwitsers werden ingezet. Nu wrok zich de verouderde pantsering. De grachtmuren werden op vele plaatsen aan puin geschoten, en ook waren er doorslagen in de niet gemoderniseerde kazerne en gangen. Alleen de gemoderniseerde delen hielden stand; de Noord kazerne kreeg slechts een inslag van 80 cm door een 42 cm voltreffer. De Duitse linies lagen nog maar op ruim een kilometer van het fort, en op 10 juli telde men 80 inslagen per minuut van alle kalibers. Om het kwartier kwam een 42 cm granaat neer. Op 3 september sloeg een granaat door de centrale gang. Pas na de Franse tegenaanvallen van oktober tot december 1916 kreeg het gehavende fort weer wat respijt. De Duitse linie lag nu op ruim 3 kilometer afstand en de Duitse beschietingen namen af. Het geschatte aantal inslagen wordt geschat tussen de 30.000 en 50.000. Nu het fort niet meer zo heftig onder vuur lag kon men beginnen met de nodige reparaties. De beide Zuidelijke kazernes werden als verloren beschouwd. De ruimten in het Noordelijke deel bestonden niet meer, op de versterkte kazerne na, die nog in goede conditie was. De ingestorte hoofdgang kon met stutten gerepareerd worden en ook de kofferkazematten konden hersteld worden. Ook de prikkeldraadversperring werd opnieuw opgezet. In navolging van het idee van Harispe, commandant van het Fort de Moulainville, werden ook onder het Fort de Tavannes extra onderaardse galerijen en gangen aangelegd. Ook werd op het fort nog een seintoestel aangebracht om contact te kunnen houden met naastliggende forten en Ouvrage.

Het zwaar gehavende fort werd na 1918 als verloren beschouwd en niet meer gemoderniseerd. In 1927 diende het als achtergrond voor de Franse film “Verdun – visions d’Histoire”. Het diende daarin als het Fort de Vaux en er werden veel springladingen op het fort tot ontploffing gebracht om de artillerie inslagen te imiteren. Wat er nog over was van het fort werd hierbij nog verder vernield. Het is onwaarschijnlijk dat de resten van het Fort de Tavannes in 1940 nog werden bemand.

Heden ten dage liggen de resten van het fort diep in een woud, geheel overgroeid. Bezoek is verboden, levensgevaarlijk en vrijwel onmogelijk. Het fort ligt op militair terrein en de ingangen en openingen van het fort zijn, na een aantal ernstige ongelukken (waaronder fatale), dichtgemetseld in de zomer van 2008.


De forten zijn helaas niet meer te bezoeken en dichtgemetseld. Dit omdat er veel ongelukken zijn gebeurd soms met dodelijke afloop. Veel van de forten zijn vervallen en in zeer slechte toestand. Veel vestingwerken rond Verdun behoren toe aan het leger. Het bezoek is verboden en de overtreding kost 128 € per bezoeker.