Het Ermitage de Walfroy is een pelgrimsoord dat op een 350 meter hoge heuvel ligt in Margut (departement Ardennes, regio Champagne-Ardennes), genoemd naar de 6e-eeuwse diaken en pilaarheilige Sint Walfroy, die in deze streek het christendom bracht.
Zijn doel was om de heidense volkeren van de Treveri, die de godin Arduinna aanbaden, tot het christendom te bekeren. Zo werd Saint-Walfroy een bedevaartsoord en werd er een kerk gebouwd. Volledig verwoest in 1944, werd het herbouwd in 1957 op de fundamenten van het oude gebouw uit de XNUMXe eeuw (achtste eeuw van de gewone jaartelling). Gehoorzaam aan de bisschop van Trier verliet Walfroy zijn zuil, evangeliseerde de regio en bouwde, op de top van de heuvel, een kerk ter ere van Sint-Maarten. Hij maakte er een broeinest van religieus leven van. Hij stierf kort voor het jaar 600, begraven in de kerk die hij bouwde. Zijn relikwieën werden op 7 juli 979 naar Yvois (Carignan) vervoerd. Na de heilige Walfroy zetten kluizenaars die van hun werk leven, het leven van gebed en boetedoening voort.
Het heiligdom:
In de Merovingische tijd, in het jaar 565, kwam de diaken Walfroy, oorspronkelijk uit Noord-Europa, leerling van Sint Maarten van Tours, naar het Pays d’Yvois om als kluizenaar te leven. Walfroy voegde aan het gebed een originele vorm van boetedoening toe: als de stijlieten van het Oosten stond hij op een zuil en doorstond hij de ontberingen van het Ardense klimaat. Zijn prediking en voorbeeld trokken tot het Evangelie de inwoners van de regio die uiteindelijk het teken van hun heidendom braken: het standbeeld van de “Dea Arduina” vereerd op de heuvel.
En naar goed gebruik steek ik een kaarsje aan voor onze ontvallen familieleden.
HISTORISCH:
– 1237: de hermitage wordt toevertrouwd aan de abdij van Orval
– 1855: Na de Franse Revolutie koopt kardinaal Gousset, aartsbisschop van Reims, het onroerend goed, dankzij de vrijgevigheid van het bisdom Reims en de naburige bisdommen Namen en Verdun. Hij vertrouwde het huis toe aan Abbé Rondeau, aangemoedigd door Jean-Marie Vianney die hij ontmoette tijdens een reis naar Ars.
– 1868: De Lazaristen maken van de hermitage een thuis van spirituele retraites. Ze bouwden de kleine begraafplaats, waar pater Flagel uit die tijd (en in 1999 broeder Jean Louis) begraven lag.
– 1874: bouw van de kruisweg (gerestaureerd in 1989).
– 1880: Bouw van de Kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Prompt-Help, (nog steeds gelegen op het Plateau).
– 1906: Kanunniken Bihéry en Couvert, diocesane missionarissen.
– 1920: Ze herbouwen de gebouwen die in 1916 zijn verbrand
– 1949: Opnieuw herbouwde kanunnik Couvert de in 1940 verwoeste kluis, hij is kapelaan. De kerk dateert uit deze tijd.
– 1958: De Oblaten van Maria Onbevlekt Ontvangen zorgen voor de bedevaart en de dienst van de naburige parochies, tot 1980.
– 1989: De hulpbroeders van de geestelijkheid arriveren, geïnstalleerd op 10 september door bisschop Balland.
– 2002: De Hulpbroeders van de Geestelijkheid verlaten Saint Walfroy – Het huis wordt gerenoveerd en zet zijn activiteiten voort.