Reisverslag Verdun 9-6-2006
Dag 1
Vrijdag 9 Juni komen we om 7.30 aan in het dorp Romagne sous Montfaucon. Dit jaar overnachten we net buiten het dorp bij een Nederlands stel, zij hebben daar een aantal jaar geleden een oude boerderij omgetoverd in een schitterend vakantie verblijf. Na zeer vriendelijk te zijn ontvangen met een kopje koffie hebben wij onze bagage in ons appartement gezet en zijn op pad gegaan.
Roland Mekking & Beatrice Kesler
Ferme de La Gabrielle, aan de D998
55110 Romagne-sous-Montfaucon, Frankrijk
telefoon: 00-33-329.85.11.79
Als eerste bezoeken we enkele Duitse begraafplaatsen, Epinonville en Apremont . Op Epinonville rusten zo’n 1131 soldaten en op Apremont zo’n 1111.
Na Apremont rijden we in de richting van het Argonne woud, daar willen we het monument van het Lost Battalion bezoeken.
Oktober 1918. De Amerikaanse troepen van majoor Whittlesey krijgen de opdracht een doorbraak te forceren in het bos van Argonne. Na een hevige strijd slagen de moedige soldaten hierin. Al snel blijkt echter dat ze in het midden van niemandsland terecht zijn gekomen, afgesneden van hun Engelse en Franse bondgenoten en omsingeld door de Duitsers. Terwijl ze wachten op versterking, proberen ze te overleven in de hel. Zo werd Whittlesey en zijn mannen door eigen kanonnen beschoten, Hij stuurde zijn laatste postduif Dear Friend met de boodschap, Wij lopen langs de baan, parallel 276,4. Wij worden beschoten door onze eigen artillerie. In de naam van God, stop ermee!” De reisduif legde in 25 minuten ruim 30 kilometer af naar het Engelse hoofdkwartier. Enkele ogenblikken later viel de beschieting stil. Dear Friend redde het leven van meer dan 200 soldaten. Van deze gebeurtenis is een film gemaakt.
Na een wandeling in het bos en op de plaats geweest te zijn waar de soldaten van het Lost Battalion gevochten hebben rijden we verder naar Ossuaire de la Gruerie.
Na Ossuaire de la Gruerie rijden we verder richting Abri du Kronprinz Deze onderkomens of bunkers werden gebouwd in opdracht van Generaal Francke van de 2e Wuertenbergse Landwehr Divisie, welke op 3 september 1917 het Argonnenfront overnam en verdedigde tot aan de Amerikaanse opmars op 25 september 1918 hem naar achteren dwong. Francke had op deze plaats zijn artilleriestaf ondergebracht.
Tussen eind 1914 en september 1918 hielden de Duitsers het gebied van de Bolante en de Haute Chevauchee in bezit. De eigenlijke Duitse weerstandslinie lag ver naar achteren…. ten hoogte van de Duitse uitvalt linies van 1914. Dit verklaard ook de positie van deze groepering bunkers.
Tussen eind 1914 en september 1918 hielden de Duitsers het gebied van de Bolante en de Haute Chevauchee in bezit. De eigenlijke Duitse weerstandslinie lag ver naar achteren…. ten hoogte van de Duitse uitvalt linies van 1914. Dit verklaard ook de positie van deze groepering bunkers.
We brengen ook nog even een bezoekje aan Montfaucon. Het eeuwen oude dorp Montfaucon is in ww1 totaal vernietigd, alleen de ruïne van de eeuwen oude kerk staat nog overeind. En voor deze ruïne staat nu het Amerikaans monument ter nagedachtenis aan de gevallen Amerikanen in ww1 rond Montfaucon. Van Montfaucon rijden we ook nog langs Haumont Village Détruit . Dit was het eerste dorp waar de slag om Verdun zijn alles vernietigende uitwerking had.
Het dorp werd al op 25 augustus 1914 geëvacueerd. De dorpelingen werden verder achter de linies in veiligheid gebracht. Aan het eind van September 1915 stabiliseerde het front in deze regio, met Brabant en Haumont achter de Franse linies. Op 7 Februari 1915 werd Haumont zwaar gebombardeerd, hierbij liep de kerk van Haumont zware schade op, nadat hij werd geraakt door enkele mortiergranaten. Op 20 Februari 1916 bereidden de Duitsers zich voor op de grote slag voor Verdun. Op 21 Februari met hevige sneeuwval vallen de Duitsers het gebied rond Haumont aan. Het dorp Haumont werd verdedigd door het 362e regiment onder commando van luitenant-kolonel Bonviolle. Aan het begin van de aanval op 21 februari 1916 concentreerde de Duitsers hun vuur op Haumont. Hun vuurkracht was zo groot, dat de Fransen geen enkele kans maakten om het dorp Haumont te behouden. De Fransen vochten tot het bittere einde.
Meuse-Argonne American Cemetery Montfaucon.
Hier liggen 14,246. Amerikaanse soldaten begraven. De meeste gaven hun leven tijdens het Meuse-Argonne offensief ( ww1)
FREDDIE STOWERS
Korporaal Stowers, geboren in Anderson County, South Carolina, USA, onderscheidde zichzelf door buitengewoon moedig optreden op 28 september 1918, als pelotonscommandant van de C-compagnie, 371e Regiment Infanterie, 93e Infanterie Divisie.
Zijn compagnie ging voorop in de aanval op Heuvel 188, in de Champagne Marne sector in Frankrijk tijdens Wereldoorlog I.
Een paar minuten nadat de aanval begonnen was, stopte het vijandelijke vuur en klom de vijand uit de loopgraven met de armen omhoog, alsof zij zich wilden overgeven. Deze actie van de vijand noodzaakte de Amerikanen om te stoppen met vuren en uit hun stellingen te komen. Toen de compagnie naar voren trok en ongeveer 100 meter van de vijandelijke loopgraaf was, sprong de vijand terug in de loopgraaf en begroette de compagnie van korporaal Stowers met moordend machinegeweervuur en met mortieren zodat meer dan 50% van de aanvallers werd uitgeschakeld.
Geconfronteerd met een ongeloofelijke vijandelijke weerstand, ging korporaal Stowers in de aanval waarbij hij een uitzonderlijke moed en persoonlijke dapperheid ten toon spreidde. Tevens liet hij uitmuntend leiderschap zien dat zijn mannen inspireerde hem in de aanval te volgen.
Met buitengewone moed en volledig voorbijgaand aan gevaar voor eigen leven bracht hij onder moordend vuur zijn ploeg kruipend naar een vijandelijk machinegeweerpost die ernstig had huisgehouden onder zijn mannen. Na een hevig gevecht werd het machinegeweer het zwijgen opgelegd en de bezetting werd gedood.
Met grote moed en onverschrokkenheid bleef korporaal Stowers de vijand aanvallen.
Al kruipende vuurde hij zijn mannen aan om de vijand in de tweede loopgraaf aan te vallen, dit alles terwijl hij gewond was door machinegeweervuur.
Howel dodelijk gewond, bleef korporaal Stowers aanvallen en de mannen van zijn compagnie aanvoeren. Uitendelijk overleed hij gedurende het gevecht.
Door de uitzonderlijke moed en vertoon van dapperheid van korporaal Stowers bleef zijn eenheid, hoewel zij veruit in de minderheid waren, de vijand bestoken hierdoor een bijdrage leverend aan de verovering van heuvel 188. Door hun optreden werd de vijand een gevoelig verlies toegebracht.
De dapperheid van korporaal Stowers in het gezicht van de vijand, zijn buitengewone moed en uitzonderlijke toewijding aan zijn manschappen gingen veruit boven wat van hem verwacht mocht worden bij de uitvoering van zijn taak volgens de beste militaire tradities en verschaffen hem de eer van het Amerikaanse Leger.
De Medal of Honour werd aan de overlevende zusters van korporaal Stowers overhandigd tijdens een plechtigheid op het Witte Huis op 24 april 1991.
Dag 2
Na een goede nacht rust (was wel nodig want we hadden een dag daarvoor een nacht overgeslagen)gaan we lekker ontbijten bij Roland, hij had al een fantastisch ontbijt voor ons klaar gezet.
Ons plan voor vandaag is om het Argonne bos wat dieper in te gaan. Na een minuut of 20 gereden te hebben over een zandpad loopt de weg dood, we parkeren de auto en gaan te voet verder. Henk heeft een GPS bij zich en stelt de coördinaten in. We lopen door het dichtbegroeide bos,en komen na zo’n halfuur lopen bij een beekje uit. We volgen de beek zo’n 5min en komen op een plaats waar waarschijnlijk een Amerikaanse veldkeuken heeft gestaan, we vinden flessen, varkensbotten,schoenen,gamellen en ook handgranaten.
Op een afgelegen plaats in het bos vinden we deze gedenksteen,geplaatst door klein en achterkleinkinderen van deze zoekgeraakte soldaat.
Het is inmiddels al lekker heet geworden zo’n 35 graden, we besluiten dat we de auto weer gaan opzoeken, en dankzij Henk met zijn GPS was dit geen probleem. Terug in de auto heeft Herman de airco eens flink opgestookt. We rijden terug naar Romagne sous Montfaucon. In de middag rijden we naar Ouvrage Froideterre, Herman wil daar nog wat foto’s maken.
OUVRAGE DE FROIDETERRE
Het fortificatiewerk van Froideterre speelde op 23 juni dezelfde rol als Souville aan de oostkant op 12 juli: de aanval stuiten. Froideterre beschikte nochtans niet over de grote middelen waarmee de andere delen van de vesting ring waren uitgerust. Het was een fortificatie van middelbaar belang, in 1887-88 gebouwd en in de jaren 1902-05 vervolledigd. Het bezat enkel een kazerne in beton, een kazemat van Bourges als westelijk bolwerk aan de kant van de fortificatie van Charny, een toren voor 75 mm-geschut ter flankering aan de oostkant in richting Thiaumont en twee mitrailleurtorens. De diverse onderdelen waren helaas niet onderaards verbonden.
Wel had men vanuit de twee gepantserde uitkijkposten een uitstekend zicht. De Duitsers bereikten de toegangsgracht in de morgen van 23 juni. Ondanks de regen van granaten die twee dagen lang op de bovenbouw was ingeslagen bleven de torens in werking en konden zij met hun beschieting de vijand afslaan.
(Evenals de commandoposten 118-119, Quatre Cheminées, Thiaumont en Poudriere, is Froideterre door de A.N.S.B.V. met medewerking van het Leger ontruimd en voor bezoekers toegankelijk gemaakt.
(Evenals de commandoposten 118-119, Quatre Cheminées, Thiaumont en Poudriere, is Froideterre door de A.N.S.B.V. met medewerking van het Leger ontruimd en voor bezoekers toegankelijk gemaakt.
Na Froideterre rijden we nog even langs het nieuwe monument om te kijken of de bouw er van al opschiet.
Het monument word 90 jaar later gebouwd ter nagedachtenis aan de gevallen moslims tijdens WO1.
Tot volgend jaar.